Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła w Namysłowie

Kościoły

Kościół Parafialny

W położonym nad Widawą Namysłowie znajduje się kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z XIV wieku. W XV wieku wybudowano obecną świątynię. Prace rozpoczęły się już w roku 1401 a po pożarze w roku 1483, został odbudowany. W drugiej połowie XIX w. kościół był restaurowany. Parafia została erygowana w XIII w. W świątyni znajdują się księgi metrykalne: chrztów (od 1642 roku), ślubów (od 1654 roku), zgonów (lata: 1627-1682; następnie od 1702 roku). Kronika parafialna prowadzona jest od 1946 roku.
Kościół został wzniesiony w stylu gotyckim, w późniejszym czasie restaurowany w stylu neogotyckim. Jest orientowany. Murowany z cegły o układzie gotyckim; w detalu użyto kamienia. Trójnawowy, halowy, sześcioprzęsłowy. Od strony zachodniej wznosi się kwadratowa wieża. Sklepienia wewnątrz świątyni są w większości późnogotyckie, żebrowe; w nawie głównej sklepienia gwiaździste, w dwóch przęsłach wzbogacone żebrami przekątnymi, w nawach bocznych sklepienia przeskokowe (za wyjątkiem jednego przęsła nakrytego sklepieniem krzyżowym). 
Ołtarze znajdujące się w kościele, zarówno główny, jak i te w zamknięciach naw bocznych, wykonane zostały w stylu neogotyckim (ok. 1890 roku). Ołtarz główny, z wizerunkami apostołów: z lewej św. Paweł, trzymający miecz, z prawej zaś św. Piotr przedstawiony z kluczami do Królestwa Bożego. 
W kościele warto przyjrzeć się późnobarokowemu ołtarzowi (ok. 1720 roku), w neogotyckim obramieniu, który ukazuje rzeźbioną scenę z Ogrójca. Scena jest prawie naturalnych wymiarów, tło jest częściowo malowane. Z kolei inny późnobarokowy ołtarz, pochodzący z kościoła franciszkanów, z akantową dekoracją i kolumnami, zachwyca rzeźbami aniołków i śś. Apolonii i Katarzyny. Znajdują się w nim współczesne obrazy pokazujące postaci św. Piotra z Alkantary, który jest przedstawiony w brązowym habicie, trzyma w dłoniach duży krzyż, symbol umiłowania ducha pokuty i umartwienia, oraz w zwieńczeniu obraz z wizerunkiem św. Sebastiana, ukazanym jako obnażony młodzieniec, przeszyty wieloma strzałami. 
Podziwiać można obraz śś. Piotra i Pawła (początek XVIII w.), z dawnego ołtarza głównego. Kościół ozdabiają również XIX-wieczne obrazy stacji Drogi Krzyżowej. W świątyni warto zwrócić uwagę na rokokową chrzcielnicę. Na wolutowym zwieńczeniu jej pokrywy wyrzeźbiona została scena Chrztu w Jordanie. W kościele znajduje się późnorenesansowa ambona (pocz. w. XVII), z architektoniczną i okuciową dekoracją oraz z neogotyckim baldachimem.

Tekst:  Kościoły Archidiecezji Wrocławskiej, Nasze dziedzictwo, Tom II, str. 42. 

Kościół Pomocniczy na Starym Mieście

Kościół pomocniczy pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Namysłowie został wybudowany na przełomie wieków XIII i XIV. Przebudowa świątyni miała miejsce w wieku XVIII. W połowie XX w. (lata 1957-1959) kościół był restaurowany. 
Kościół jest murowany, część na podbudówce z kamienia, dach siodłowy. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na ołtarz w stylu barokowym, z kolumnami i dekoracją akantową z obu stron. W środku, we wnęce, znajduje się gotycka rzeźba Pięknej Madonny, trzymająca w lewej ręce Dzieciątko. Figura zachwyca idealizacją postaci Matki Boskiej i liryzmem. Złota, drapowana szata o delikatnie łamiących się fałdach, które mają dekoracyjny charakter, spowija jej postać. 
W świątyni przyjrzeć można się rzeźbie przedstawiającej św. Jana Nepomucena. Święty przedstawiony jest w czarnej sutannie, białej komży i pelerynce na ramionach oraz w birecie na głowie. Wpatruje się w trzymany przez siebie krzyż, w drugiej dłoni trzyma liść palmowy (godło męczenników). 
Na ścianach kościoła wiszą stacje Drogi Krzyżowej, a także obrazy przedstawiające postaci świętych, m. in. śś. Jakuba Mniejszego i Jakuba Większego (ukazany w stroju pielgrzymim, z laską i księgą).

Tekst:  Kościoły Archidiecezji Wrocławskiej, Nasze dziedzictwo, Tom II, str. 45. 

Kaplica Cmentarna

Kaplica została wybudowana około 1907 roku. Znajduje się na cmentarzu komunalnym przy ulicy Jana Pawła II.